Maggie Actonارزهای دیجیتال، به‌ویژه بیت‌کوین، به نماد مصرف انرژی زیاد تبدیل شده‌اند. اما دقیقاً چرا استخراج ارزهای دیجیتال این‌قدر انرژی مصرف می‌کند؟ برای درک این موضوع، باید به مکانیزم اثبات کار (PoW) که پایه‌گذار بیشتر ارزهای دیجیتال است، بپردازیم.
در هسته‌ی استخراج ارزهای دیجیتال، الگوریتم PoW قرار دارد، یک ویژگی امنیتی که از استخراج‌کنندگان می‌خواهد معماهای ریاضی پیچیده را حل کنند تا تراکنش‌ها را در بلاکچین تأیید کنند. این فرآیند عمدتاً به‌گونه‌ای طراحی شده است که نیاز به محاسبات زیاد دارد و اطمینان حاصل می‌کند که شبکه در برابر حملات مخرب ایمن باقی بماند. هرچه قدرت محاسباتی یک استخراج‌کننده بیشتر باشد، شانس او برای حل این معماها و کسب سکه‌های جدید بهتر است. بنابراین، استخراج‌کنندگان به‌طور مداوم برای به‌کارگیری سخت‌افزارهای پیشرفته رقابت می‌کنند که منجر به افزایش مصرف انرژی می‌شود.
جزء اصلی که مصرف انرژی را به حرکت در می‌آورد، عملیات مداوم سخت‌افزارهای تخصصی مانند ASICها (مدارهای یکپارچه خاص برنامه) و GPUها (واحدهای پردازش گرافیکی) است. این ماشین‌ها برای استخراج بهینه‌سازی شده‌اند، اما برای کارایی مناسب به مقادیر قابل توجهی برق نیاز دارند. با افزایش ارزش ارزهای دیجیتال، انگیزه برای استخراج نیز افزایش می‌یابد و این امر نیاز به انرژی را بیشتر می‌کند.
علاوه بر این، بسیاری از عملیات استخراج در مناطقی با برق ارزان قرار دارند که اغلب از منابع غیرقابل تجدید مانند زغال‌سنگ تأمین می‌شود. این نه تنها ردپای کربن را افزایش می‌دهد، بلکه نگرانی‌های زیست‌محیطی را نیز به همراه دارد. برخی ابتکارات در حال انجام است تا به سمت منابع انرژی تجدیدپذیر حرکت کنند یا مکانیزم‌های اجماع با مصرف انرژی کمتر، مانند اثبات سهام (PoS) را اتخاذ کنند.
در نتیجه، مصرف انرژی استخراج ارزهای دیجیتال یک محصول جانبی از مدل امنیتی و ماهیت رقابتی استخراج است. در حالی که پیشرفت‌های تکنولوژیکی و پروتکل‌های اجماع جایگزین امیدهایی را ارائه می‌دهند، سناریوی کنونی نیاز به رویکردی پایدار در فناوری بلاکچین را برجسته می‌کند.
تأثیر پنهان استخراج ارزهای دیجیتال: فراتر از مصرف انرژی
معضل مصرف انرژی ارزهای دیجیتال به خوبی مستند شده است، اما آنچه غالباً از توجه دور می‌ماند، تأثیرات اجتماعی گسترده‌تر آن است. در حالی که استخراج ارزهای دیجیتال به‌طور ایمن تراکنش‌های بلاکچین را تأیید می‌کند، ردپای آن فراتر از صورتحساب‌های برق است و به جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی می‌رسد.
جابجایی و نگرانی‌های اجتماعی
در مناطقی که عملیات استخراج از هزینه‌های پایین برق بهره‌برداری می‌کنند، جوامع محلی با عواقب ناخواسته‌ای روبه‌رو می‌شوند. افزایش مصرف برق می‌تواند به کمبود و هزینه‌های بالاتر برای ساکنان منجر شود. علاوه بر این، نیروگاه‌ها ممکن است به حداکثر ظرفیت خود برسند و فشار بر زیرساخت‌های محلی را افزایش دهند و احتمالاً به خاموشی‌ها منجر شوند.
اهمیت زیست‌محیطی
تکیه بر سوخت‌های فسیلی برای انرژی ارزان، تخریب محیط‌زیست را تشدید می‌کند. این موضوع حول اخلاق زیست‌محیطی ارزهای دیجیتال جنجال به‌پا می‌کند. در برخی کشورها، عملیات استخراج به‌طور قابل توجهی به انتشار کربن ملی کمک می‌کند و اهداف پایداری جهانی را به چالش می‌کشد. آیا واقعاً ارز دیجیتال ارزش چنین هزینه‌های زیست‌محیطی را دارد؟
نوآوری و راه‌حل‌های جایگزین
در میان این جنجال‌ها، راه‌حل‌های نوآورانه در حال ظهور هستند. پیشرفت‌ها در پذیرش انرژی تجدیدپذیر توسط استخراج‌کنندگان، یک تغییر پارادایمی امیدوارکننده را ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، در ایسلند، انرژی تجدیدپذیر استخراج ارزهای دیجیتال را پیش می‌برد و تعادل هماهنگی بین کارآفرینی و نگهداری از محیط‌زیست را به نمایش می‌گذارد. به‌طور همزمان، مدل‌های اجماع جایگزین مانند اثبات سهام (PoS) نیاز به انرژی را به‌طور قابل توجهی کاهش می‌دهند اما با انتقادهایی در مورد امنیت و خطرات تمرکز روبه‌رو هستند.
گفتگو و اصلاح مداوم
چه اقداماتی می‌توان برای کاهش این مسائل انجام داد؟ ابتکاراتی برای ترویج گفتگو و همکاری بین جوامع، دولت‌ها و صنعت ارزهای دیجیتال ضروری است. آیا رهبران صنعت می‌توانند راه را برای شیوه‌های مسئولانه ارز دیجیتال هموار کنند؟
درک این جنبه‌ها در حالی که چشم‌انداز ارزهای دیجیتال در حال تحول است، بسیار مهم است. برای کسب اطلاعات بیشتر، به CoinTelegraph یا CoinDesk مراجعه کنید.
